Tarih 7 Aralık
Herkesin “Bir Zamanlar” diye anlatmaya başladığı zamanları vardır. Benim de bir zamanlarım vardı. O zamanlar bugün farkında olduğum kadar farkında değildim bazı şeylerin. İnsanlara inanıyor, güveniyor, kendim gibi görüyordum. Ben hep iyi olmaya çalışıyordum ya sanki herkes öyle idi. “Bazen uzakta olan bir dost, yakında elinizin altında olan bir arkadaştan daha iyidir” sözü seni anlatıyordu. Bugün yine uzak olsaydın. Ama ben duyabilseydim sesini. Seni tanıyorum ya biliyorum ki, arasıra da olsa sende düşünüyorsun. Sende benim gibi bugün orada olmak istedin.
Sen eski dostum bugün senin doğum günün. Yine gökyüzünü istediğin kadar mavi tutabilseydim. Sesimi kanatlandırıp mırıltılarımı şarkılara döndürebilseydim. Yine o şehirde o kadar yabancı gözün içinde dostum kalabilseydin. Biz yine sinirlenseydik. Öfkelenip konuşmasaydık günlerce ama aslında yaşadığımız üzüntüye yenik düşseydik ikimizde Özür Dileseydik. Evet çok zaman geçti. Özür diyemeyecek kadar büyüdük. Hatalar özürlerle kapanıyordu. Ama kalp kırılınca hiçbir özür sarmıyormuş yarayı.
Bugün sana gökyüzünden bahsedemedim. Bugün sesimi kanatlandırıp mırıltılarımı sarkılara dönüştüremedim. Bugün sana Peki Kek alıp mum katamadım üzerine “Hadi üflede bitsin” diyemedim. Bugün aslında hiç bir şey yapamadım. Bugün geçmişi düşündüm.
Sadece hayal ettim ışıklar kapandı mumları üfledin ortalık karardı ışıkları yaktım. Ve sen yoktun.
Olur ya hani birgün okursun bunu. Geriye kalan bütün fotoğraflar doğum günü hediyem olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder